Αν είχατε ακούσει πριν από μερικά χρόνια ότι μια ρετροσπεκτίβα του Ταρκόφσκι θα μπορούσε να γεμίσει τον θερινό κινηματογράφο «Ριβιέρα» για μία ολόκληρη εβδομάδα και να προκαλέσει ουρές που εκτείνονταν σε απόσταση οικοδομικού τετραγώνου, πιθανόν να αδυνατούσατε να το πιστέψετε. Επιπλέον, αν σας έλεγαν ότι το αφιέρωμα του Κουρουσάβα στις «Νύχτες Πρεμιέρας» θα ήταν sold out, ενώ πιο πρόσφατες και εμπορικά επιτυχημένες ταινίες δεν θα κατάφερναν το ίδιο, θα θεωρούσατε ότι προέρχεται από έναν άλλον πλανήτη.
Αυτό που είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι η πλειοψηφία του κοινού που προσέρχεται σε αυτές τις προβολές είναι νεαρής ηλικίας. Οι γενιές που συχνά κατηγορούνται ότι αδιαφορούν για την κουλτούρα και είναι καθηλωμένες μπροστά σε μια οθόνη κινητού, έρχονται να διαψεύσουν πολλά από τα στερεότυπα που έχουν δημιουργηθεί σχετικά με αυτούς.
Φυσικά, οι πιο σκεπτικοί θα αποδώσουν αυτή την επιτυχία σε παροδικούς παράγοντες, όπως οι τρέχουσες τάσεις ή την επιρροή της πανδημίας, που είχε κρατήσει κλειστά τα πάντα και τώρα φαίνεται ότι όλοι ξεσαλώνουν. Παρ’ όλα αυτά, είναι αναγκαία μια σοβαρή κοινωνική έρευνα που θα εξετάσει το πολιτισμικό γούστο και την εξέλιξή του, κάτι που σπάνια συμβαίνει.
Η αντίληψη ότι οι νέοι περιφρονούν την υψηλή και εναλλακτική κουλτούρα συνδέεται με τον φόβο που η δική μας γενιά έχει εσωτερικεύσει για τον διανοουμενισμό. Εν μέσω της δεκαετίας που ακολούθησε τη Μεταπολίτευση, όταν οι ιδέες κυκλοφορούσαν ελεύθερα, δημιουργήθηκε επίσης μια ανησυχία σχετικά με τις επιπτώσεις αυτής της ελευθερίας στην ταυτότητα και την πολιτισμική κληρονομιά.
Σήμερα, οι νέοι φαίνεται να μην αντιμετωπίζουν αυτά τα ζητήματα ταυτότητας. Με μια ευρεία μόρφωση, αντλούν γνώση και πολιτισμικό υπόβαθρο χωρίς το άγχος της πολιτιστικής αλλαγής, αλλά μάλλον με την ανησυχία της οικονομικής επισφάλειας. Δεν τρομάζουν από την καινοτομία του περιεχομένου αλλά αναζητούν κάτι πιο ουσιαστικό, μια έννοια «βαθύτερου νοήματος», την οποία φαίνεται να αναζητούν κυρίως μέσω καλλιτεχνών όπως ο Ταρκόφσκι και ο Κουροσάβα.
Πηγή: tovima.gr
