Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πολιτική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από ρευστότητα και την έλλειψη ταύτισης μεταξύ της πολιτικής ατζέντας και των μηνυμάτων που προέρχονται από την κοινωνία. Αυτό το φαινόμενο είναι σαφές, όπως καταδεικνύουν οι τελευταίες ευρωεκλογές και οι δημοσκοπήσεις. Η κοινωνία, όταν δεν βρίσκει αξιόπιστες εναλλακτικές προτάσεις διακυβέρνησης, επιλέγει την αποχή, την καταψήφιση και την απόρριψη των κομματικών συμπεριφορών.
Η πρόσφατη εκλογική διαδικασία ανέδειξε πως οι πολίτες δεν αναζητούν κόμματα διαμαρτυρίας, που απλώς λειτουργούν ως άλλοθι του πολιτικού συστήματος, ούτε κόμματα που απλώς συμπληρώνουν κυβερνητικούς σχηματισμούς για την καλύτερη διαχείριση των πολιτικών της ΝΔ. Αυτές οι πολιτικές έχουν οδηγήσει σε συρρίκνωση της εγχώριας παραγωγής, αύξηση των ανισοτήτων, εγκατάλειψη της περιφέρειας και εμπορευματοποίηση των κοινών αγαθών.
Η αδυναμία της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη έχει ανοίξει το πεδίο στα ακροδεξιά κόμματα, τα οποία γίνονται σωσίβια για την συνέχιση των πολιτικών κρίσης. Το πολιτικό στίγμα, και η στρατηγική των προοδευτικών δυνάμεων, καθώς και οι υποψήφιοι που τα εκπροσωπούν, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως κανένα κόμμα δεν μπορεί να στοχεύει στην αυτοδυναμία με εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης στις επόμενες εκλογές.
Μάλιστα, το ερώτημα που τίθεται είναι αν ο προοδευτικός χώρος και η αριστερά θα αφεθούν να σιωπήσουν μπροστά στη μετάλλαξη του πολιτικού σκηνικού που επιβλήθηκε μετά τη μεταπολίτευση, που περιλάμβανε πολιτικές δυνάμεις με εναλλακτικά προγράμματα. Αν δηλαδή το πρόβλημα στην Ελλάδα θα λυθεί με την αλλαγή προσώπων χωρίς να αλλάξουν οι πολιτικές.
Για να το επιτύχουμε αυτό, είναι αναγκαίο η επόμενη εκλογική διαδικασία να επικεντρωθεί στην αλλαγή του κοινωνικού και παραγωγικού μοντέλου, καθώς και στη επαναφορά μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Δεν αρκεί η αντίθεση στην κυβέρνηση, αλλά απαιτείται η δημιουργία μιας κοινωνικοπολιτικής πλειοψηφίας με προγραμματική ενότητα.
Η χρονική στιγμή για τις επόμενες εκλογές παραμένει αβέβαιη και θα εξαρτηθεί από επιρροές των συστημικών κέντρων που κρατούν τα ηνία της εξουσίας. Είναι επομένως σημαντικό να κριθούν οι κόμματα και οι ηγεσίες τους βάσει της πολιτικής τους στόχευσης και της συμβολής τους στην προγραμματική ενότητα.
Η παραδοχή ότι κανένα κόμμα δεν μπορεί να σταθεί μόνο του τονίζει την ανάγκη συνεργασίας στον προοδευτικό χώρο. Η επιτυχία των προσπαθειών που καταβάλλονται από στελέχη του προοδευτικού χώρου πρέπει να ενισχυθεί με την δημόσια συμμετοχή κορυφαίων κομματικών οργάνων και κοινωνικών φορέων.
Όσον αφορά τα λάθη του παρελθόντος που είχαν διχάσει τον προοδευτικό χώρο, αυτό είναι μια καλή ευκαιρία να αξιοποιηθούν ως διδάγματα που θα ενώσουν σε προγραμματικές λύσεις για το μέλλον.
Πηγή: tovima.gr
