Δεν αισθάνομαι καμία έκπληξη για την κατάσταση που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε πρόκειται να με αιφνιδιάσει οτιδήποτε μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Η διαπίστωση αυτή προέρχεται από την κατανόηση ότι η πολιτική ζωή απαιτεί περισσότερα από μία απλή συγκυρία για να καταστεί κάποιος μόνιμος παίκτης. Χρειάζεται σκέψη, δεξιότητες και σκληρή δουλειά.
Η συμπεριφορά των δυσαρεστημένων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον πρώην αρχηγό τους Κασσελάκη είναι πρωτοφανής και δύσκολα μπορεί να κατανοηθεί για ένα δημοκρατικό κόμμα στην Ευρώπη. Εν τέλει, οι ίδιοι τον είχαν εκλέξει. Τα δημοκρατικά κόμματα στη δημοκρατική Ευρώπη βασίζονται σε κανόνες και διαδικασίες, και όχι στον αποκλεισμό εκείνων που ενδεχομένως φοβούνται.
Από την άλλη, η πραγματικότητα βρίσκεται στο ότι οι αντικρουόμενες φωνές και οι μεθοδεύσεις που εκτυλίσσονται εντός του ΣΥΡΙΖΑ είναι αξιοσημείωτες, αλλά και αποκαρδιωτικές. Η ίδια μεθοδολογία των αγωνιών και των αλληλοκατηγοριών εναντίον του τέως ηγέτη τους φανερώνει την έλλειψη δημοκρατικών αρχών και κανόνων.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι δεν είχα καμία πίστη πως η ομάδα αυτή θα μπορούσε να διατηρηθεί στην εξουσία. Μπορεί να διατείνονται για τη «μεγάλη πολιτική προσωπικότητα» του Αλέξη Τσίπρα, αλλά για εμένα ήταν φανερό ότι απλά αναζητούσαν βραχυπρόθεσμες λύσεις για δικά τους συμφέροντα.
Καθώς παρακολουθώ τη διάλυση αυτού του κόμματος, οι ανεκδιήγητες ενέργειες τους δεν προκαλούν πλέον καμία απογοήτευση ούτε εκπλήξεις. Το γεγονός ότι είναι πια έξω από το πολιτικό παιχνίδι –είτε μέσω της επιλογής του Μητσοτάκη, είτε από την απώλεια της εκλογικής τους βάσης– φαίνεται να τους έχει απομακρύνει από τη πραγματικότητα.
Κλείνοντας, το προδιαγεγραμμένο τέλος της πορείας τους δεν μειώνει την αντιαισθητική εικόνα των πραγμάτων. Δυστυχώς, όπως συμβαίνει με τις ολοκληρωτικές αντιλήψεις, συχνά αυτές πεθαίνουν χωρίς κανόνες και χωρίς τύψεις. Και στο τέλος, απομένει η φωνή του ποιητή, που αναγνωρίζει την αλήθεια πίσω από τις ψευδαισθήσεις.
Πηγή: tovima.gr
