Αμέτρητες ευρωπαϊκές κοινωνίες, όπως η Γερμανία, η Αυστρία, η Γαλλία, η Ολλανδία και η Ιταλία, έχουν αρχίσει να ανησυχούν και να εκφράζουν τη διαμαρτυρία τους. Αυτή η κραυγή αγωνίας δεν φαίνεται να σχετίζεται αποκλειστικά με την ακρίβεια ή τη μετανάστευση, αλλά περισσότερο με τις βαθύτερες αλλαγές που συντελούνται γύρω τους. Αδυνατούν να κατανοήσουν και να αφομοιώσουν τις αλλαγές, γεγονός που τους οδηγεί σε αυξανόμενη αποξένωση.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η νέα ανθρωπολογία που διαμορφώνεται από τη μετανάστευση δημιουργεί ένα πολιτισμικό σοκ στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Αυτό το σοκ δεν ενισχύει αναγκαστικά ρατσισμό ή ξενοφοβία, αν και πολλοί, ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι σε αστικές και παραμελημένες περιοχές, δυσκολεύονται να το αντιμετωπίσουν. Ορισμένοι από αυτούς μπορεί να αισθάνονται ότι η μεταπολεμική τους πραγματικότητα ανατρέπεται και δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν.
Οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις αδυνατούν να καλύψουν αυτό το κενό, που είναι, τελικά, το πραγματικό πρόβλημα. Η φθορά των συστημάτων εξουσίας, όπως κόμματα και θεσμοί, οδηγεί σε απαξίωση που επηρεάζει ακόμη και τους πολίτες που θα έπρεπε να τους προστατεύουν. Όταν οι ηγέτες χάνουν την εμπιστοσύνη του κοινού, όσοι αισθάνονται πράγματα όπως η αποξένωση και η ανασφάλεια αναρωτιούνται πού να στραφούν.
Ταυτόχρονα, η Αριστερά φαίνεται να έχει αποτύχει να εκπροσωπήσει τα λαϊκά στρώματα που αισθάνονται αποκλεισμένα από το σύστημα. Αντί να αναζητούν λύσεις για τον κόσμο που αλλάζει, οι παραδοσιακοί φορείς αδυνατούν να συνδεθούν με τους πολίτες και φαίνεται να βυθίζονται σε αγωνιώδεις φλυαρίες. Οι καταστάσεις που βιώνουν οι πολίτες, όπως βίαια επεισόδια στα σχολεία, προσθέτουν στη ανασφάλεια τους, με πολλούς να διερωτώνται για το μέλλον της κοινωνίας τους.
Η αδυναμία των «μη ακροδεξιών» πολιτικών δυνάμεων να αντιπαρατεθούν στα ρατσιστικά ή ξενοφοβικά επιχειρήματα των ακροδεξιών παρατάξεων δημιουργεί νέες προκλήσεις. Παραδείγματα από διαφορετικές χώρες δείχνουν ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι μοναδική, αλλά κοινή σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι οι υπάρχουσες πολιτικές δομές χρειάζονται μια επανεξέταση και ανανέωση, ώστε να μπορέσουν να επανασυνδεθούν με τους Πολίτες. Αν το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον δεν αλλάξει, οι φωνές αγωνίας θα συνεχίσουν να αυξάνονται, αφήνοντας χώρο στην ακροδεξιά να ανθίσει.
Πηγή: tovima.gr
