Η παρατήρηση που εντυπωσιάζει είναι η αμεριμνησία που επικρατεί. Υπάρχει κανείς που να πίστευε ότι η εκλογή του Παππά «13-0» στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή θα περνούσε απαρατήρητη; Ακόμη και ο Ανδρουλάκης, παρ’ ότι ήθελε να μην ενισχύσει τον Μητσοτάκη, αναγκάστηκε να παρουσιάσει μια διαφορετική στάση για να αποφύγει τις συνέπειες. Το γεγονός αυτό αναδεικνύει τη δυσκολία της δεύτερης θητείας του και την ανάγκη να βρει μια ισσοροπία μεταξύ της κριτικής κατά του Μητσοτάκη και της αποφυγής της εικόνας του Παππά.
Η ανάδειξη ενός αμετάκλητα και ομόφωνα καταδικασμένου από το ανώτατο δικαστήριο ατόμου στην ηγεσία της ΚΟ αποτελεί ένα σοβαρό λάθος του ΣΥΡΙΖΑ, που το κατάλαβε ο Μητσοτάκης. Επέλεξε να ακυρώσει τον Παππά «13-0» με επιτυχία, απομακρύνοντας επίσης τον ΣΥΡΙΖΑ από την εικόνα που είχε καλλιεργήσει. Ακόμα κι αν οι φίλοι του Παππά αντέδρασαν θλιμμένα, η απόφαση του Μητσοτάκη έγινε αποδεκτή με ανακούφιση από τους βουλευτές της ΝΔ, οι οποίοι τον χειροκρότησαν θερμά.
Ο Σαμαράς φαίνεται να έχει κατανοήσει το λάθος της επιλογής του Παππά και προσπάθησε να εξηγήσει τη στάση του δύο φορές μέσα σε μία εβδομάδα. Παρ’ όλα αυτά, είναι ασαφές τι ακριβώς προγραμματίζει ή επιδιώκει. Το ζητούμενο είναι η καλλιέργεια «ήρεμων νερών» στην Ελλάδα, ασχέτως αν ο πρώην πρωθυπουργός έχει τις δικές του απόψεις σχετικά με την Τουρκία. Επικρατεί η αίσθηση ότι ο Μητσοτάκης δεν έχει λόγο να αποδεχθεί την κηδεμονία του Σαμαρά.
Στο τέλος της ημέρας, παραμένει το ερώτημα για τα λάθη που πληρώνονται. Όπως φάνηκε, οι συνέπειες είναι αδιόρθωτες και καλό θα ήταν όλοι οι εμπλεκόμενοι να είναι προσεκτικοί. Τα πολιτικά λάθη δεν είναι εύκολο να διορθωθούν, ιδίως όταν η δημόσια εικόνα και η ηθική αξία παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο.
Πηγή: tovima.gr
