Δεν είμαι σίγουρος αν η χθεσινή συνάντηση στη Νέα Υόρκη μεταξύ του Μητσοτάκη και του Ερντογάν αποτέλεσε πραγματικά χαμένη ευκαιρία. Τι είδους ευκαιρία; Για ποιο πράγμα; Αυτές οι ερωτήσεις μένουν αναπάντητες. Οι δύο ηγέτες ίσως να έχουν συναντηθεί πιο τακτικά από το παρελθόν, βάζοντας πίσω τις παλιές εντάσεις και τις ακραίες κινήσεις. Παρά την απουσία επιθετικότητας μεταξύ των δύο χωρών, η ιδέα πως έχουμε μια ευκαιρία να επιτύχουμε κάποιον συμβιβασμό φαντάζει ανόητη.
Η ελληνική πλευρά βρίσκεται σε καλύτερη θέση τώρα, καθώς έχουν απομακρυνθεί οι ψευδαισθήσεις της «φινλανδοποίησης» και του κατευνασμού που προωθούσαν διάφοροι. Η διεθνής θέση της Ελλάδας έχει ενισχυθεί μετά την κρίση, και οι νέοι εξοπλισμοί συμβάλλουν στην αποκατάσταση της ισορροπίας δυνάμεων. Μόνο κάποιοι αναστατωμένοι συνεχίζουν να προβάλλουν αβάσιμες κατηγορίες για προδοσίες και εθνικές ήττες.
Αν η Τουρκία παραμένει αμετακίνητη στις θέσεις της, έτσι κι εμείς κάνουμε. Αυτή η αλληλεξάρτηση ισχύει τόσο στη Νέα Υόρκη όσο και στην Αθήνα ή την Άγκυρα. Η χθεσινή συνάντηση του Μητσοτάκη με τον Ερντογάν δεν προσέφερε νέες γνώσεις. Η έκκληση του Ερντογάν για αναγνώριση του ψευδοκράτους δεν προκαλεί πια έκπληξη ούτε βρίσκει ουσιαστική υποστήριξη.
Είναι ωστόσο προτιμότερο να υπάρχουν συνομιλίες παρά η σιωπή. Η συζήτηση δεν συνεπάγεται απαραίτητα ευκαιρία συμφωνίας, ειδικά όταν το διεθνές περιβάλλον είναι επιβαρυμένο από πολέμους στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή. Αν και αποφεύγεται η περαιτέρω κλιμάκωση, οι διαφορές παραμένουν. Οι τουριστικές βίζες και οι συνομιλίες για το Μεταναστευτικό είναι θετικές πρωτοβουλίες, αλλά η τουρκική στάση είναι σταθερή και η ελληνική πλαισιώνεται από διαφορετικές παραμέτρους.
Πηγή: tovima.gr
